Danny Plettenberg

Ik heb vanuit ‘mijn plaats’ ’s-Heerenberg (is verder niet relevant, maar ik wilde het niet onopgemerkt laten) altijd mijn werk in Doetinchem gehad. Na mijn vwo en de dagopleiding SPD ben ik begonnen bij een Big Four kantoor, waar ik meer dan vijf heel leerzame jaren heb doorgebracht. Op aanraden van een oud-collega die dezelfde weg had bewandeld ben ik bij Kab terechtgekomen. In die tijd nog het ‘oude pand’ aan de Van Nispenstraat. Nu al jarenlang aan de Gildenbroederslaan. Rond de tijd dat ik bij Kab debuteerde kwam ik in het bezit van mijn AA-diploma. Dat was nog in de tijd van zwart-wit TV, Ard en Keessie, de eerste maanlanding en de uitvinding van de stoommachine, kortom ik zit nu al heel wat jaren bij Kab.

In mijn geval ging ik van een groot accountantskantoor naar een kleiner kantoor. Ik had het gevoel dat dat beter bij me zou passen, en gelukkig bleek mijn gevoel me niet te bedriegen. Vaak wordt gezegd dat een keten zo sterk is als zijn zwakste schakel. Dat is bij Kab niet zo. Daar is de keten zo sterk als de optelling van eenieders sterkste schakels. Binnen Kab krijg je de ruimte om te doen waar je goed in bent. Zo heb ik best wel een paar sterke punten. (Inderdaad, bescheidenheid ook. En een bepaald soort humor. Maar ik doel hier op sterke ‘zakelijke’ punten die ik heb.) En zo heb ik ook genoeg zwakke punten. Praat me er niet van. Maar die worden gecompenseerd door collega’s, die juist op dat vlak hun sterkste wapen hebben. Zo kan ik dus voor Kab juist mijn eigen sterke punten inzetten, waar een collega zijn of haar andere sterke punten inzet. Met zijn allen samen vormen we een geweldig sterk geheel.
Ik zit dus al erg lang bij Kab en dat is niet voor niets. Want ondanks dat er in al die jaren veel collega’s gekomen en gegaan zijn, blijft er toch na iedere mutatie ‘iets’ hangen van wat Kab is. Wat dat is, is onduidelijk. Het zit hem niet in die drie letters of in het merk computer. Het zit hem in de mensen. Een soort ‘Kab-kern’. Iedereen die bij Kab komt neemt ‘iets’ mee, en iedereen die weggaat laat ‘iets’ achter, en al die ‘ietsen’ samen vormen toch een onvergankelijk en onwrikbaar ‘Kab-zijn’. Saamhorigheid is een belangrijk begrip. Dat is ook al die jaren een kenmerk van Kab geweest. Dus waarom Kab ? Moeilijk in woorden uit te drukken. Maar ik denk dat iedereen op basis van het bovenstaande hier wel een gevoel bij gekregen heeft.